Amin Asad: 'Ga op zoek naar de talenten van je studenten.'

Hoe reageerden je studenten erop?

‘Ze werden rustiger en rustiger en op een gegeven moment zag ik dat achter in de klas drie meisjes aan het huilen waren. Maar ook al die jongens met hun hoodies, die stoere gasten, zaten ademloos te luisteren. Toen ik klaar was met mijn verhaal veegden verschillende studenten hun tranen weg. Hun reactie: “Meneer, wat mooi. Wat fijn dat u dit met ons deelt.” En toen wist ik: dit heeft echt wel meerwaarde.’

Wat is die meerwaarde?

‘Er ontstond daar iets; de studenten wisten eindelijk wie er tegenover hen zat, alsof ze begonnen me te leren kennen. Het doel dat je voor ogen hebt, is studenten raken in hun ziel, hun kern, zodat je vandaaruit weer veel andere dingen kunt doen. Je betovert ze als het ware, door ze vatbaar te maken voor jouw verhaal, voor jouw manier van vertellen en voor jouw lessen. En als je ze op die positie hebt, dan kun je ze wat gaan vertellen over het leven. Dan kun je ze aanhoren. Dan kun je ze tips geven over hoe ze weerbaar worden en hoe ze vanuit zichzelf kunnen denken. En dan kun je met elkaar nadenken over toekomstplannen.’

Waarom vind je het zo belangrijk om je studenten te ‘betoveren’?

‘Ik geloof dat je pas echt iets leert van iemand, dat je pas echt wilt luisteren naar iemand, als je een band hebt met diegene. Daarom probeer ik die met mijn studenten op te bouwen. Pas dan kun je op zoek naar de talenten van je studenten. En talent heeft iedereen, daar ben ik heilig van overtuigd. Ik zie het altijd voor me alsof je een kluis opent: je moet proberen de juiste combinatie te vinden. Het gaat erom dat jij als docent aan de juiste knoppen draait, waardoor dat talent naar buiten komt. En daarvoor moet je elke student persoonlijk kennen. Maar dat kan pas als je studenten jou kennen.’

Gaat dat niet ten koste van de tijd die je moet besteden aan je lesstof?

‘Onderwijs moet opleiden voor het leven. Als docent moet je niet alleen oog hebben voor de vakinhoud van dat moment, dat is te weinig. Natuurlijk, ik wil ze ook gewoon wat meegeven over het vak. Maar de vraag is: hoe breng je die lesstof over? Hoe komt dat wat je vertelt het best over op je studenten? Door de lessen heen zet ik dus in op het creëren van die band. En dat kost heel veel tijd, dat is een behoorlijke investering. Maar dat is waar onze tijd in moet zitten. Niet in het toetsen construeren, de hele tijd toetsmatrijzen bedenken en huiswerk nakijken. Daar zijn anderen weer goed in. Laten we op onze scholen op zoek gaan naar waar ieders kwaliteiten liggen en waar iedereen zich het prettigst bij voelt. Laat mij dus die kluis proberen te openen bij mijn studenten. En als die eenmaal opengaat, opent zich ook een wereld voor die student.’