Zelfregulerend leren kun je leren!

En we kunnen de student motiveren. Volgens de selfdetermination theory van Deci en Ryan1 zijn er drie factoren die van invloed zijn op de motivatie van mensen:
autonomie (iets zelf kunnen beslissen), competentie (het gevoel hebben dat je het kunt) en verbondenheid (ergens bij horen). In mijn onderzoek naar zelfregulerend leren heb ik interviews afgenomen bij studenten. Wat mij opviel is dat ze iedere keer terugkwamen op de relatie die ze hebben met de docent. De goede docenten, van wie ze het meest leerden, bij wie ze het liefst waren en voor wie ze het hardst werkten, waren de docenten met wie ze zich verbonden voelden. En zelfs als zo’n docent ze op hun kop gaf, zagen ze dat als teken van betrokkenheid.

Nadenken over zelfregulerend leren en hoe we dit kunnen inbouwen in onze lessen is belangrijker dan ooit. Niet alleen voor studenten die de overstap van mbo naar hbo willen maken, maar voor alle studenten. De student die heeft geleerd om zijn leerproces zelf te reguleren, kan deze vaardigheden inzetten tijdens zijn verdere leven. Docenten kunnen daarin op veel gebieden een belangrijke rol spelen. Het allerbelangrijkst is dat een student zich gehoord voelt, persoonlijke aandacht krijgt en soms flink achter zijn vodden gezeten wordt. Want tja, dat is ook wat studenten van ons vragen.

1 Deci, E., & Ryan, R. (2000). The “What” and “Why” of Goal Pursuits: Human Needs and the Self-Determination of Behavior. Psychological Inquiry, 227-268.