In de huidige maatschappij en het onderwijs willen we alleen maar hoger, hoger, hoger. Dat terwijl de talenten van studenten leidend zouden moeten zijn voor welk onderwijs ze kiezen. Amin Asad pleit ervoor dat mbo-docenten in gesprek moeten gaan met hun studenten, over hun kansen, het misleidende laag-hoogdenken en hun échte talenten.
Je ziet ze waarschijnlijk ook op jouw school rondlopen: studenten die de hele dag als zombies naar hun telefoon zitten te staren. Het is een groot probleem, vindt Amin. Daarom pleit hij voor een algemeen telefoonverbod op scholen.
Het is een eeuwenoud principe in het onderwijs: je kwetsbaar opstellen als docent is de sleutel tot verbinding met je studenten. Maar het is een verloren kunst, veel docenten zijn het vergeten. In deze column vertelt Amin waarom het zo belangrijk is. Voor docenten en studenten.
Stagediscriminatie is een groot probleem. Vooral studenten met een andere afkomst en/of huidskleur krijgen ermee te maken. Hoe ga je hier als docent mee om? Hoe vertel je jouw studenten dat ze niet moeten opgeven? Amin vertelt het in deze column.
‘Wat waren mijn ouders trots toen ik mezelf advocaat mocht noemen.’ Maar Amin zelf voelde zich vooral ellendig. Totdat hij het docentschap ontdekte: hij had zijn roeping gevonden. Deze ervaring gebruikt hij nu om zijn studenten te helpen in hun zoektocht naar hun passie.
Er hangt een donkere sluier boven het docentschap. Steeds minder mensen kiezen ervoor om docent te worden. Hoe maken we dat mooie vak, want dat is het, weer populair? Hoe lichten we die sluier op? Amin Asad vertelt het in zijn allereerste column voor Uitgeverij Deviant.
